จนถึงตอนนี้ ข้อความนี้ [เช่น ส่วนที่ 5.2 (b)] เป็นหนึ่งในส่วนที่ยกระดับและเป็นที่ถกเถียงกันมากที่สุดของจรรยาบรรณ

การแสดงละครในแง่ที่ว่า Ngafuan กำลังขึ้นโพเดี้ยมเพื่อฝังน้ำตาแห่งความทะเยอทะยานที่ไม่สิ้นสุดของเขาในการสนับสนุนรองประธานาธิบดี Joseph Nyuma Boakai ผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีพรรคเอกภาพคำสัตย์ปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีของ Ngafuan ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจแต่อย่างใด เขาเป็นสมาชิกของ Unity Party และร่วมกับ Boakai พวกเขามาจากอาณาจักรย่อยทางการเมืองเดียวกัน: Lofa County! ในขณะที่ผู้สนับสนุน Boakai จะรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็มีคำถามสำคัญสำหรับ Ngafuan และพลวัตโดยรวมของการเมืองในไลบีเรียหลังสงคราม

ถ้าพูดให้ต่างออกไป

คือ Ngafuan คำนวณหุ้นของเขาผิดอย่างมหันต์ในตลาดการเมืองไลบีเรียซึ่งยังคงหยั่งรากอย่างมั่นคงในระเบียบเก่า แต่ก็คร่อมกับวาทกรรมประชานิยมที่ไม่ได้ผล

ในทางการเมือง เป็นเรื่องที่ยุติธรรมที่จะสันนิษฐานว่าการสร้างใหม่ของไลบีเรียยังอีกยาวไกล และแม้ว่าการเลือกตั้งในปี 2560 จะมีนัยสำคัญอย่างยิ่ง แต่การเลือกตั้งส่วนใหญ่จะเป็นการเลือกตั้งที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง เพื่อทำความเข้าใจประเด็นนี้ ก่อนอื่นต้องเข้าใจสิ่งที่ผิดพลาดกับ Ngafuan และการเสนอราคาที่ล้มเหลวของเขา ซึ่งโดยภาพรวมทั้งหมดแสดงถึงจุดต่ำสุดจุดหนึ่งในชีวิตสาธารณะของเขา ซึ่งเท่ากับฟองสบู่ทางการเมือง

Gerdes Felix นักรัฐศาสตร์ชาวเยอรมันได้ให้เรื่องราวที่ค่อนข้างสั้นแต่ตรงกันข้ามกับ Augustine Ngafuan ในหนังสือของเขาเรื่อง “Civil War and State Formation: The Political Economy of War and Peace in Liberia” Felix ตีพิมพ์ในปี 2013 บรรยายว่า Ngafuan เป็น “รัฐมนตรีที่มีความคิดเชิงปฏิรูปคนหนึ่ง” ในคณะบริหารของ Ellen Johnson-Sirleaf

อย่างไรก็ตาม งักฝวนก็แสดงให้เห็นอย่างเท่าเทียมกันในฐานะหนึ่งในรัฐมนตรีที่แสดงความ “ต่อต้าน” ต่อความพยายามของประธานาธิบดี Sirleaf ในปี 2555 ที่จะกำหนดหลักปฏิบัติที่แจ้งโดยมาตรฐานสากลเกี่ยวกับเจ้าหน้าที่ของรัฐในฝ่ายบริหารของรัฐบาล

Ngafuan อ้างว่าเป็นการบอกประธานาธิบดี Sirleaf ต่อสาธารณชนว่า “อย่าเปลี่ยนการบริการสาธารณะเป็นการทรมานสาธารณะ” ในบัญชีนี้ เห็นได้ชัดว่า Ngafuan ถูกมองว่าบ่อนทำลาย “การหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง” ของภาครัฐ แม้ว่าเขาจะสนใจการปฏิรูปก็ตาม ลักษณะเฉพาะของ Ngafuan นี้อาจถูกมองในบริบทที่แตกต่างกัน (อันที่จริง คำกล่าวของเขาดูเหมือนจะมุ่งเป้าไปที่ชาวไลบีเรีย ซึ่งเขา “ขออย่างนอบน้อม[d] … ไม่ให้เปลี่ยนบริการสาธารณะเป็นการทรมานสาธารณะ”)

แต่อีกครั้ง คำแถลง

ของเขาขึ้นอยู่กับการตีความที่แตกต่างกัน เนื่องจากว่าจำนวนที่ชาวไลบีเรียสามารถเปลี่ยนบริการสาธารณะให้กลายเป็นการทรมานในที่สาธารณะหรือวิธีที่พวกเขาพยายามทำเช่นนั้นนั้นไม่ได้ระบุโดย Ngafuan

อย่างที่มันอาจเป็นไปได้ การกล่าวถึงหลักจรรยาบรรณของ Ngafuan ได้กล่าวถึงเหตุการณ์ต่างๆ มากมายที่บ่งบอกลักษณะชีวิตของเขา นับตั้งแต่สุนทรพจน์ที่เป็นเวรเป็นกรรมที่เขากล่าวในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและคณบดีของคณะรัฐมนตรีในโครงการที่ทำเครื่องหมายการว่าจ้างอย่างเป็นทางการของ สมาชิกของคณะรัฐมนตรีไลบีเรียในเดือนมีนาคม 2555 สามปีต่อมา (ตุลาคม 2558) Ngafuan ไม่ได้เป็นรัฐมนตรีอีกต่อไป

สาเหตุที่ทำให้เขาออกจากราชการคือจรรยาบรรณฉบับใหม่สำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐทุกคน (ในฝ่ายบริหาร สภานิติบัญญัติ และตุลาการ) ซึ่งออกกฎหมายอย่างเป็นทางการและลงนามในกฎหมายในปี 2014 โดยเฉพาะ ส่วนที่ 5.1 ถึง 5.2 (c ) ของข้อจ ากัดจรรยาบรรณแห่งชาตินี้ ผู้บริหารได้แต่งตั้งเจ้าหน้าที่ไม่ให้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองใด ๆ การหาเสียงหรือการแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่ง; การใช้สถานที่ อุปกรณ์ หรือทรัพยากรของทางราชการเพื่อสนับสนุนกิจกรรมของพรรคพวกหรือทางการเมือง หรือทำหน้าที่ในทีมหาเสียงของพรรคการเมืองใด ๆ หรือการหาเสียงของผู้สมัครอิสระ เป็นไปตาม [ส่วน 5.2 (a)] เพื่อระบุว่า:

“รัฐมนตรี รัฐมนตรีช่วยว่าการ อธิบดี กรรมการผู้จัดการ และผู้บังคับบัญชาคนใดก็ตามที่ได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีตามมาตรา 56 (a) ของรัฐธรรมนูญ และกรรมการผู้จัดการที่ได้รับการแต่งตั้งจากคณะกรรมการบริษัท ซึ่งประสงค์จะลงสมัครรับเลือกตั้งในที่สาธารณะจะต้องลาออก โพสต์อย่างน้อยสอง (2) ปีก่อนวันเลือกตั้งสาธารณะดังกล่าว”

Credit : สล็อตเว็บตรง